Na thuiskomst ontbijt iedereen zoals het hem/haar uitkomt. Dan gaan we op weg voor onze laatste wandeling; helaas zonder Sara, want die is ziek en blijft thuis.
De tocht begint op de Piano delle Alpe, vlakbij de skiliften. Deze worden in de sneeuwloze periode gebruikt om mountainbikers omhoog te trekken, waarna ze via een speciaal parcours omlaag kunnen rijden.
De zon beschijnt ons pad terwijl we omhoog lopen. Dit gaat makkelijker dan de voorgaande dagen: we zijn duidelijk gewend geraakt aan de fysieke inspanning.
Over een schitterend pad komen we vlakbij de top van de Monte de Primo, op 1610 meter. We hebben een geweldig uitzicht over het Como meer, inclusief Lenno en Bellagio. Nog spectaculairder is het uitzicht over de Alpen: door het goede zicht lijkt alsof we over alle Alpen kunnen kijken, van Frankrijk tot midden Oostenrijk. Echt indrukwekkend!
Daarna gaan we snel terug, want Pablo’s vliegtuig vertrekt om 18h00 van de luchthaven van Bergamo. Thuis douchen we, eten wat, en daarna rijd ik Pablo naar Bergamo. We praten goed in de auto; Pablo vindt dat deze vakantie de beste was ooit met onze groep. Ik denk dat ik het met hem eens ben, want alles klopte: het schitterende huis, het mooie weer, de grootse wandelingen, het heerlijke eten, de goede gesprekken, en bovenal de gezelligheid.
Terwijl ik op en neer rijd naar Bergamo, flaneren Nick, Eveline, Thomas en Pauline nog een laatste keer in Bellagio, waar het weer „spookachtig mooi” is.
Het avondeten is een combinatie van oude restjes en heerlijke laatste inkopen: een mooi stuk vlees, pasta, radicchio, salade. Een notentaart van de plaatselijke bakker maakt alles af.
We lezen nog wat, en de kinderen spelen een laatste spelletje liegen. Dan is het einde nabij: morgen vertrekken we om 8h15 richting Amsterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten